Bijzondere ontmoeting
Tijdens ons werk op de natuurbegraafplaatsen spreken wij veel mensen met hun eigen ervaringen en verhalen. Dat zijn vaak bijzondere ontmoetingen en soms zelfs onvergetelijk. Afgelopen mei kwam ik aan de praat met een wandelaarster die vertelde dat zij als kind altijd op haar verjaardag met haar moeder naar Schapenmeer kwam om een versje te zingen en een dankgebedje te doen, om daarna vrolijk naar de verjaardagsvisite te gaan. Ook vertelde ze dat ze hier vaak met haar broer gespeeld had als kind. Haar bezoek was nu van andere aard, haar broer was ernstig ziek en zij kwam al wat voorwerk doen. Zij heeft de brochure en plattegrond voor hem en zijn vrouw meegenomen zodat ze al een beeld konden krijgen van het gebied.
Twee weken later had ik haar op zondag aan de telefoon. Ze wilde heel graag op korte termijn een afspraak voor haar broer en schoonzus maken. Het ging niet goed met hem. Op de dag van de afspraak vroeg Luuk, onze natuurbeheerder, mij mee te gaan naar een stuk van het bos dat hij net opgeruimd had. Hij zei ‘dit is zo’n mooie plek, die moet je gewoon even zien’. En inderdaad het was een prachtige plek.
Aan het eind van de middag was de afspraak met meneer en mevrouw en hun (schoon)zus. Uit de auto stapte een man die duidelijk ernstig ziek was. Broos maar met een hele heldere en vastberaden blik in zijn ogen. In zijn hand de kaart van ons gebied met daarop een plekje aangekruist. Hij had het goed bekeken, niet te ver van de parkeerplaats, daar moest het zijn. Ik was even stil…dit was precies de plek waar wij die ochtend met elkaar gestaan hadden.
Voordat meneer de definitieve keuze maakte hebben we toch een rondje door het hele gebied gemaakt. Maar het was die ene plek die het moest worden. Het in orde maken van de akte was emotioneel, blijheid omdat hij het nog zelf had kunnen regelen en verdriet om het besef dat het einde in zicht was.
Een week later kregen wij het trieste bericht dat meneer was overleden. Op een zonnige maandag is hij door zijn naasten naar zijn laatste rustplaats gebracht. De familie gaf aan dat het zo fijn was dat we alles op korte termijn hadden kunnen regelen. ‘Koop maar een klapstoeltje dan kan je nog eens bij mij zitten’, had hij tegen zijn vrouw gezegd .
Heel regelmatig wordt zijn graf bezocht. Soms een dame alleen op een klapstoel en een andere keer door meer personen. In liefdevolle herinnering aan deze bijzondere man.
