Bijzondere ontmoeting op Schapenmeer!

Het leven is een mysterie, je kunt niet alles weten. Verwondering hoort bij het ‘niet weten’. 

Zomaar een tekst uit de vele mooie teksten die Jan Terlouw in zijn leven geschreven heeft.

Waar kunt u zich nog over wonderen? De beginvraag aan Jan Terlouw en Susanne Duijvestein. Verwondering genoeg!

Over het leven en de dood, over natuur en vernietiging, over verdriet en hoop.

Een bijzondere ochtend in de boskapel met vele toehoorders. Soms was het rauw, schuurde het. Maar wat was het bijzonder om de gedrevenheid te zien en te horen van een man die zich nog vol inzet voor de natuur.

Wat was het indrukwekkend om te horen over dood en leven, de passies van Susanne Duijvestein.

Ook het publiek sprak mooie woorden. Over de oude boom die met zijn paddenstoelen symbool staat voor afscheid en nieuw leven. Over de dood waardoor je meer gaat nadenken over de diepere betekenis van leven en wat hierin belangrijk is. Over ‘deelgever’ zijn in plaats van ‘deelnemer’. Over hoe we elkaar tot steun kunnen zijn in en bij verlies.

Een ochtend ook met zorg voor en om de natuur, zorg om onze wereld. Wat wil de 7de generaties na ons wat we nu kiezen? Maak niet alleen je voorouders trots maar ook alle generaties die na ons komen!

En een ochtend vol hoop! Want wanhoop, aldus Jan Terlouw, is totaal destructief. Wanhoop vertelt je dat het onoplosbaar is. Door optimisme en hoop doe je iets!

Wilt u het hele verhaal lezen?  Tekst Jan Terlouw en Susanne Duivestein