Goed Goan!

Het is een prachtige zonnige ochtend. De bui van afgelopen nacht laat nog wat glinsterende druppels achter op het frisse groen. Een grote zwarte specht schiet tussen de bomen door en de kikkers kwaken het hoogste lied. Het is nog vroeg als ik in de verte een man aan zie komen lopen. Hij staat om de paar meter stil om te kijken naar iets wat zijn oog heeft gevangen.

De rust die deze man uitstraalt komt op een bijzondere manier overeen met de rust van de natuur.

Goeiemarregen!

Meneer loopt op me af en steekt al van ver zijn hand uit. Een grote eeltige hand drukt stevig mijn hand. 2 vriendelijke blauwe ogen kijken me aan. “ Goeiemarregen”! Net op dat moment duikt een stel eenden vanuit de lucht het schapenmeertje in. We bekijken het tafereel en meneer begint te vertellen.

Thuis op de Achterhoekse grond!

Dat hij in de Achterhoek geboren en getogen is. In een klein dorpje waar zijn opa en oma de boerderij hadden. Hoe hij als kind altijd speelde in het bos en later de boerderij overnam. Altijd hard gewerkt, ze hadden het goed met elkaar. En dat is toch waar het om gaat?! Hier hoort hij thuis op de Achterhoekse grond.

Al dat stadse gedoe, daar houdt hij niet van. Al die drukte van tegenwoordig, niks voor hem. Zijn kleinkinderen proberen hem wel achter de computer te krijgen maar dat getuur op zo’n scherm, zonde van zijn tijd. Naar buiten wil hij, door weer en wind.

Zo normaal mogelijk

Maar nu heeft de dokter gezegd dat het niet zo lang meer zal duren. Zelf vindt hij dat niet erg, het is mooi geweest. Zijn vrouw is al vroeg overleden, het is stil in huus. Hij wil dingen geregeld hebben, voor zijn kinderen en kleinkinderen. En om te voorkomen dat ze allerlei gekkigheid met hem uithalen. Zijn hele leven lang heeft hij met zijn handen in de grond gezeten en nu wil hij in dezelfde grond begraven worden. Gewoon, zonder gedoe. Zijn kinderen waren wel verbaasd toen ze hoorden dat pa aan natuurbegraven dacht. Maar zelf vindt hij het juist heel normaal.

We gaan op zoek naar zijn plek. Die is snel gevonden onder een jonge eik.  Zoveel rust als deze man uitstraalt, daar kunnen we veel van leren.

Bij het weggaan knikt hij me toe en zegt: “Hol de bene d’r onder en de gang d’r in, goed goan! Weer een bijzondere ontmoeting.